Daar lag ik weer. Voor de 3e keer kreeg ik weer een infuus in me hand. Dat was niet makkelijk, want als je zo uitgedroogd ben is het moeilijk om je aders te vinden en ze hadden er al een aantal gehad. Na een tijd flink op me handen geslagen te hebben was het dan eindelijk gelukt om een ader te vinden en het infuus erin te doen....
Het is weer bijna de tijd dat de goedheiligman ons land weer binnen komt varen. Helaas zorgt dat de laatste jaren voor een hoop problemen, want hoe heten zijn vrienden nou. Zwarte piet, witte piet of gekleurde piet.
Het was ontzettend fijn om weer thuis te komen, maar helaas kon ik daar maar 1 dag van genieten. Wederom begon ik weer met overgeven ondanks de medicijnen die ik had. Het werd weer net zo erg als de vorige keer.
Zoals ik in mijn vorige blog al schreef werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig had ik al spullen meegenomen en kon daardoor gelijk door naar het ziekenhuis.
Daar eenmaal aangekomen moest ik in een kamertje apart wachten op de zuster. Het was "spits" op de afdeling op dat moment dus ik moest even wachten. Mijn vriend en ik waren al 4,5 jaar samen op het moment dat ik zwanger werd. Wij
waren zielsgelukkig en de eerste keer dat ik hangend over de wc-bril hing ‘s ochtends was dan ook een soort van klein geluksmomentje, want nu wisten we het zeker, er groeit een klein wondertje in me. |
Hi!
ArchivesCategorieën |