Daar lag ik weer. Voor de 3e keer kreeg ik weer een infuus in me hand. Dat was niet makkelijk, want als je zo uitgedroogd ben is het moeilijk om je aders te vinden en ze hadden er al een aantal gehad. Na een tijd flink op me handen geslagen te hebben was het dan eindelijk gelukt om een ader te vinden en het infuus erin te doen....
De gynaecoloog vond het niet goed dat ik ondertussen al 20 kilo was afgevallen en de medicatie maar niet aan leek te slaan. Zij stelde voor om even overleg te hebben met een diëtiste. Die kwam een dag later langs met van die speciale flesjes nutridrink waar een hoop calorieën inzitten. Deze moest ik drinken om me weer een beetje op gewicht te krijgen.
Psycholoog
Er kwam die dag ook een psycholoog langs. Zij wilde weten of ik wel een goede jeugd had gehad, ik problemen in mijn relatie had of misschien andere dingen die me dwars zaten.
Toen ik dat allemaal ontkende bleef ze maar doorvragen.
Ik werd daar een beetje geïrriteerd van. Mijn jeugd en relatie zijn prima. Het feit dat mijn lichaam op dit moment zo in weerstand is heeft helemaal niks te maken met mijn psyche. Ik snap gewoon niet waarom ze dat tegenwoordig zo graag willen horen. Alles is maar af te leiden aan je jeugd of zo.
Hier kwamen we dus geen stap verder mee en heb haar gezegd dat ik geen behoefte heb aan gesprekken met haar.
Neussonde
Na een aantal dagen aan het infuus was het overgeven wel iets geminderd, maar helaas kon ik nog niet alles binnen houden. De arts besloot daarom om een neussonde te plaatsen.
Ik vond het idee om en slang in mijn neus te krijgen doodeng en gaf dit ook gelijk aan. Zij lieten daarom iemand van de kinderafdeling komen die dagelijks neussondes zet om mij een beetje gerust te stellen.
Zij legde stap voor stap uit wat ze ging doen en de neussonde zat er dan ook snel zonder moeite in. De slang werd aan de pomp vast gekoppeld en de druppelsnelheid werd zo langzaam mogelijk gezet om mijn maag niet teveel te prikkelen.
Paniekaanval
Door het vele overgeven waren mijn slokdarm en keel ontzettend geïrriteerd geraakt. Hierdoor voelde ik het slangetje van de neussonde overal zitten. Ik voelde hem tikken tegen mijn slokdarm en bewegen in mijn maag. Ik begon ook alle sondevoeding weer uit te spugen na een uur. Hierdoor raakte ik compleet in paniek. Mijn hele lichaam trilde en die neussonde moest en zou eruit.
Helaas wilde de arts het niet gelijk opgeven en kreeg ik eerst een spray in mijn keel om me keel te verdoven. Zij hoopte dat ik hierdoor de slang niet meer voelde zitten en weer rustig zou worden. Dit werkte niet en ik zei ook tegen Mike dat hij moest zorgen dat ze hem eruit zouden halen, omdat ik hem anders zelf eruit zou trekken.
Mijn tante was ondertussen ook op bezoek gekomen en probeerde met man en macht mij weer rustig te krijgen. Maar ik was zo compleet in paniek dat ik maar bleef overgeven, trillen en huilen. Mike had de zusters verteld dat ik het echt niet meer trok en die hadden de arts gewaarschuwd. Ondertussen had hij me moeder gebeld om te vertellen dat het echt niet ging en ze langs moest komen.
De arts en mijn moeder kwamen tegelijkertijd aan. Maar het moment dat ik me moeder zag brak ik helemaal. Ik was doodop en trok het echt niet meer. De arts zag dit ook en besloot de sonde eruit te halen.
Dit was zo'n enorme opluchting. Ik was helemaal op. Mijn lichaam bleef alleen zo ontzettend trillen dat ik niet kon slapen. Ik ben daarom om 23:15 maar met Mike een rondje in het ziekenhuis gaan lopen om de spanning uit me benen weg te krijgen. Dit werkte gelukkig wel een beetje en kon eindelijk gaan slapen. Mike bleef bij me zitten tot ik in slaap was, maar die zij dat hij na 5 minuten al weg kon.
Hoe dit verder ging lees je de volgende keer
Psycholoog
Er kwam die dag ook een psycholoog langs. Zij wilde weten of ik wel een goede jeugd had gehad, ik problemen in mijn relatie had of misschien andere dingen die me dwars zaten.
Toen ik dat allemaal ontkende bleef ze maar doorvragen.
Ik werd daar een beetje geïrriteerd van. Mijn jeugd en relatie zijn prima. Het feit dat mijn lichaam op dit moment zo in weerstand is heeft helemaal niks te maken met mijn psyche. Ik snap gewoon niet waarom ze dat tegenwoordig zo graag willen horen. Alles is maar af te leiden aan je jeugd of zo.
Hier kwamen we dus geen stap verder mee en heb haar gezegd dat ik geen behoefte heb aan gesprekken met haar.
Neussonde
Na een aantal dagen aan het infuus was het overgeven wel iets geminderd, maar helaas kon ik nog niet alles binnen houden. De arts besloot daarom om een neussonde te plaatsen.
Ik vond het idee om en slang in mijn neus te krijgen doodeng en gaf dit ook gelijk aan. Zij lieten daarom iemand van de kinderafdeling komen die dagelijks neussondes zet om mij een beetje gerust te stellen.
Zij legde stap voor stap uit wat ze ging doen en de neussonde zat er dan ook snel zonder moeite in. De slang werd aan de pomp vast gekoppeld en de druppelsnelheid werd zo langzaam mogelijk gezet om mijn maag niet teveel te prikkelen.
Paniekaanval
Door het vele overgeven waren mijn slokdarm en keel ontzettend geïrriteerd geraakt. Hierdoor voelde ik het slangetje van de neussonde overal zitten. Ik voelde hem tikken tegen mijn slokdarm en bewegen in mijn maag. Ik begon ook alle sondevoeding weer uit te spugen na een uur. Hierdoor raakte ik compleet in paniek. Mijn hele lichaam trilde en die neussonde moest en zou eruit.
Helaas wilde de arts het niet gelijk opgeven en kreeg ik eerst een spray in mijn keel om me keel te verdoven. Zij hoopte dat ik hierdoor de slang niet meer voelde zitten en weer rustig zou worden. Dit werkte niet en ik zei ook tegen Mike dat hij moest zorgen dat ze hem eruit zouden halen, omdat ik hem anders zelf eruit zou trekken.
Mijn tante was ondertussen ook op bezoek gekomen en probeerde met man en macht mij weer rustig te krijgen. Maar ik was zo compleet in paniek dat ik maar bleef overgeven, trillen en huilen. Mike had de zusters verteld dat ik het echt niet meer trok en die hadden de arts gewaarschuwd. Ondertussen had hij me moeder gebeld om te vertellen dat het echt niet ging en ze langs moest komen.
De arts en mijn moeder kwamen tegelijkertijd aan. Maar het moment dat ik me moeder zag brak ik helemaal. Ik was doodop en trok het echt niet meer. De arts zag dit ook en besloot de sonde eruit te halen.
Dit was zo'n enorme opluchting. Ik was helemaal op. Mijn lichaam bleef alleen zo ontzettend trillen dat ik niet kon slapen. Ik ben daarom om 23:15 maar met Mike een rondje in het ziekenhuis gaan lopen om de spanning uit me benen weg te krijgen. Dit werkte gelukkig wel een beetje en kon eindelijk gaan slapen. Mike bleef bij me zitten tot ik in slaap was, maar die zij dat hij na 5 minuten al weg kon.
Hoe dit verder ging lees je de volgende keer