Zoals ik in mijn vorige blog al schreef werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Gelukkig had ik al spullen meegenomen en kon daardoor gelijk door naar het ziekenhuis.
Daar eenmaal aangekomen moest ik in een kamertje apart wachten op de zuster. Het was "spits" op de afdeling op dat moment dus ik moest even wachten.
Daar eenmaal aangekomen moest ik in een kamertje apart wachten op de zuster. Het was "spits" op de afdeling op dat moment dus ik moest even wachten.
Toen de zuster kwam begon ze uit te leggen wat er nu allemaal ging gebeuren. Als eerst kreeg ik een infuus, want ik had behoorlijk wat vocht nodig. Ik mocht 48 uur niks eten en drinken zodat mijn maag even tot rust kon komen en daarna zouden we verder kijken. Al mijn vocht en vitamines kreeg ik door mijn infuus heen dus ik hoefde me nergens zorgen om te maken. Op dat moment was dat zo'n opluchting, want ik was al die tijd al met me lichaam in gevecht. Ik wilde iets naar binnen krijgen, maar mijn lichaam wilde alles eruit hebben. En nu kon ik eindelijk even gewoon rustig bijkomen. Omdat ik op de afdeling gynaecologie lag mocht mijn vriend van 10:00 tot 22:00 uur komen, maar het gebeurde regelmatig dat we samen in mijn ziekenhuis bed tv lagen te kijken en hij pas rond 23:00 uur weg ging. Toen de 48 uur voorbij waren had ik wel hele erge honger en omdat ik niet meer overgegeven had mocht ik beginnen met kleine slokjes drinken. Dit ging goed dus de volgende ochtend kon ik eindelijk na lange tijd weer een beetje genieten van een beschuitje met suiker en een slappe thee. Ik merkte dat mijn maag wel even moest wennen aan het eten, maar gelukkig bleef alles binnen. Ook het avondeten ging goed dus hadden we besloten met de arts dat ik na 5 dagen weer lekker naar huis mocht. Ik kreeg medicijnen mee tegen de misselijkheid en liep vol goede moed het ziekenhuis weer uit. to be continued... |