8 jaar geleden zat ik in Spijkenisse op school. Ik ging daar altijd met het openbaar vervoer naar toe. Elke vrijdag zag ik daar een hele knappe jongen in de bus zitten, maar ja na een lange dag school zie ik er niet op me best uit dus besluit ik er niks mee te doen. Als ik dan uitstapte om naar de metro te lopen raakte ik hem altijd kwijt. Het was zo druk altijd daar. Maar na een aantal keer zag ik dat hij in dezelfde metro stapte als ik. Hij zat links in de metro en ik ging rechts zitten. Hij zat stiekem naar me te kijken, maar als ik dan terug keek draaide hij snel zijn hoofd om. Eenmaal aangekomen bij Vijfsluizen moest ik er uit en hij toevallig ook. Helaas moest hij een andere bus hebben, maar zaten we weer tegenover elkaar. Toen zijn bus weg reed durfde hij me ineens heel lang aan te kijken. De vrijdagen hierna hoopte ik elke keer dat ik hem weer zou zien, maar mijn rooster was veranderd en ging dus op een ander tijdstip maar huis.
Een half jaar later was het koninginnedag en ik stond met mijn vriendinnen op de haven gezellig een drankje en een dansje te doen toen ik ineens daar die jongen weer zag. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen, maar wilde hem niet weer uit het oog verliezen. Dus ik raapte al mijn moed bij elkaar om op hem af te stappen. Helaas pakte hij precies op dat moment een meisje beet en ging met haar zoenen.
Er ging een jaar voorbij en ik kreeg ondertussen een relatie. Maar altijd bleef ik hopen dat die ene jongen toch weer in de bus zou zitten. Dit gebeurde alleen nooit.
Mijn relatie ging uit en ik was klaar met school. Ik zat een beetje op hyves rond te neuzen. Je zag daar altijd de laatste 9 mensen die online waar bij iedereen op zijn pagina staan en bij een vriend van mij zag ik daar ineens de foto van die jongen van de bus en de metro. Eindelijk!! Na al die tijd wist ik dan eindelijk wie die mysterieuze jongen was. Hij heette mike en was 19 jaar. Hmm dat was jammer, want ik was op dat moment 21 en wilde helemaal geen jongere jongen. Toch kon ik hem niet vergeten en besloot hem een berichtje te sturen. Daarin schreef ik dat ik hem altijd in de metro zag en hem erg knap vond. Binnen 10 minuten had ik een berichtje terug. Hij wist ook gewoon nog wie ik was en we raakte aan de praat. Hij had op dat moment nog een vriendin dus het was niet echt een heel bijzonder gesprek. Maar na een paar weken besloot hij zijn relatie te beëindigen, want we wisten dat we elkaar eigenlijk wel graag wilde zien.
30 oktober was het dan eindelijk zover, na een hoop gesprekken besloten we met elkaar af te spreken. Hij ging die dag naar Walibi en zou daarna gaan stappen dus we hadden daar ergens afgesproken. Ik was de hele dag bloednerveus, want eindelijk na al die tijd zou ik hem dan echt gaan zien. Toen hij voor me stond was ik echt opslag verliefd en gelukkig klikte het erg goed. We hebben een super gezellige avond gehad en toen alles om 5 uur dicht ging heb ik hem thuis gebracht (ik was met de auto en hij lopend) en hebben we daarna nog uren op msn met elkaar zitten praten. Eerst twijfelde ik nog een beetje of ik hier wel aan moest beginnen. Hij was 2 jaar jongen, maar alles voelde zo goed met hem.
Dit is ondertussen 6 jaar geleden en ik ben nog elke dag blij dat hij mijn vriend is. Lief en leed kan ik met hem delen.
Een half jaar later was het koninginnedag en ik stond met mijn vriendinnen op de haven gezellig een drankje en een dansje te doen toen ik ineens daar die jongen weer zag. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen, maar wilde hem niet weer uit het oog verliezen. Dus ik raapte al mijn moed bij elkaar om op hem af te stappen. Helaas pakte hij precies op dat moment een meisje beet en ging met haar zoenen.
Er ging een jaar voorbij en ik kreeg ondertussen een relatie. Maar altijd bleef ik hopen dat die ene jongen toch weer in de bus zou zitten. Dit gebeurde alleen nooit.
Mijn relatie ging uit en ik was klaar met school. Ik zat een beetje op hyves rond te neuzen. Je zag daar altijd de laatste 9 mensen die online waar bij iedereen op zijn pagina staan en bij een vriend van mij zag ik daar ineens de foto van die jongen van de bus en de metro. Eindelijk!! Na al die tijd wist ik dan eindelijk wie die mysterieuze jongen was. Hij heette mike en was 19 jaar. Hmm dat was jammer, want ik was op dat moment 21 en wilde helemaal geen jongere jongen. Toch kon ik hem niet vergeten en besloot hem een berichtje te sturen. Daarin schreef ik dat ik hem altijd in de metro zag en hem erg knap vond. Binnen 10 minuten had ik een berichtje terug. Hij wist ook gewoon nog wie ik was en we raakte aan de praat. Hij had op dat moment nog een vriendin dus het was niet echt een heel bijzonder gesprek. Maar na een paar weken besloot hij zijn relatie te beëindigen, want we wisten dat we elkaar eigenlijk wel graag wilde zien.
30 oktober was het dan eindelijk zover, na een hoop gesprekken besloten we met elkaar af te spreken. Hij ging die dag naar Walibi en zou daarna gaan stappen dus we hadden daar ergens afgesproken. Ik was de hele dag bloednerveus, want eindelijk na al die tijd zou ik hem dan echt gaan zien. Toen hij voor me stond was ik echt opslag verliefd en gelukkig klikte het erg goed. We hebben een super gezellige avond gehad en toen alles om 5 uur dicht ging heb ik hem thuis gebracht (ik was met de auto en hij lopend) en hebben we daarna nog uren op msn met elkaar zitten praten. Eerst twijfelde ik nog een beetje of ik hier wel aan moest beginnen. Hij was 2 jaar jongen, maar alles voelde zo goed met hem.
Dit is ondertussen 6 jaar geleden en ik ben nog elke dag blij dat hij mijn vriend is. Lief en leed kan ik met hem delen.